شعله

ای سرزمین وجودم به نام تو

ای چشم‌های غزل مست و رام تو

اینک که خفته‌ترینم به دام تو

آتش بیار و مرا شعله‌شعله کن

کندو

مثل آدمها باش

و در این سوگ مدام

مرگ کندوها را

با عسل جشن بگیر