یادش به خیر! این شعر و وقتی مثل کرگدن عاشق بودم سرودم...ای بابا.
یا هو
گفتم که عاشقم من گفتا غمت سر آید گفتم دلم ربودی گفتا « ورت پر آید»
گفتم که لپ سرخت رسوای عالمم کرد گفتا تب است مفلوک! با آسپرین سر آید
گفتم که هر چه گویی با جان و دل پذیرم گفتا برون شو از در تا باد بهتر آید
گفتم بوی زلفت دیوانه ام نموده است گفتا حناست ابله بویش مگر نیاید
گفتم چنین که هستم با خویشتن نباشم گفتا مباد یک دم تنبان ز تن در آید
و ... بقیه اش یادم رفت...
سلام
گفتم بهتون سر میزنم ولی چرا دیگه شعر نمی گی؟؟
هنو ز که تو گذشته ای
من به بهای کدامین گناه ناکرده این چنین مجزات می شوم منی که تمام این شبهای پسین را در انتظار ذره ای نور پیاده پیمودم باور نداری؟؟؟ مگر بهای عشق به اندازه ی این چنین پینه بستن پاهایم هست؟؟؟؟؟
سلام. کیانا!
خیلی خوشحال شدم از اینکه به این خراب شده هم سری زدی. واقعا مرسی!
من هم وبلاگتو دیدم. خیلی خوب می نویسی. تو حتی می تونی به راحتی شعر بگی. من مطمین هستم. چون فضای نوشته هات شاعرانه است.
بازم مرسی و موفق باشی.